Portal Apocalypseos, stawia tezę, że oto tworzy się “Symfonia nowe świata”. “Intervision trafił w czuły punkt, Xinhua napisała muzykę, a Globalne Południe buduje nową rzeczywistość”. Apocalypseos nawiązuje tutaj do otwierającego Interwizję utworu zaśpiewanego przez Dimę Bilan i Polina Gagarina o tytule “„На заре”, co znaczy na język polski “O świcie”. Zdaniem Apocalyseos nawiązywać to ma do wspaniałości czasów sowieckich. Jednak zdaniem autora nie można ograniczać się w tym przypadku do muzyki, gdyż ma to być także majstersztyk kulturowej, miękkiej siły, celowo zaszyfrowany manifest “nawiązujący do ostatniego euroazjatyckiego gambitu Wielkiej Szachownicy”. Mocno wybrzmiewa tutaj podkreślenie znaczenia kultury w świecie, gdyż utwór ma być podkreśleniem, że “klasyczne zasady sztuki, piękna i tożsamości narodowej wciąż mają strategiczne znaczenie w świecie zdominowanym przez zanikające, nihilistyczne paradygmaty Zachodu”. Kultura ma być bronią w walce o samą cywilizację.
Walka o przekonującą historię
Samo otwarcie Interwizji taką piosenką miało być wypowiedzeniem wojny kulturze. Interpretacja tego utworu to zdaniem portalu majstersztyk miękkiej siły. Istotą jest fakt mówiący o tym, że “sztuka, piękno i tożsamość narodowa pozostają strategiczną bronią w walce z Zachodem przedstawianym jako blaknący, nihilistyczny i moralnie dryfujący”. Kulturowy gambit natomiast wiązał się ze swoim doktrynalnym odpowiednikiem. Chiński instytut Xinhua opublikował raport “kolonizacja umysłu”. Ma to być element strategii otwierającej w Interwizji gdyż Rosja ma posługiwać się nostalgią i emocjami, a Chiny analizą i prawdą. To demaskacja “wojny poznawczej” Stanów Zjednoczonych organizowanej przez system. Są to organizacje pozarządowe, media i wpływy napędzane przez sztuczną inteligencję, zaprojektowane do globalnej kolonizacji umysłu. Zachód zdaniem artykułu popełnia błąd, uważając Interwizję za propagandę nie rozumiejąc, że kultura to współczesne pole bitwy. Xinhua przekształca narzędzia Zachodu czyli media, organizacje pozarządowe, promocję demokracji jako instrumenty ideologicznego podporządkowania. A to pozbawia Zachód autorytetu moralnego, który musi działać na obcym gruncie koncepcyjnym broniąc projektu globalnego. Świat jest sceną walki, a Interwizję reprezentowały 23 państwa świata, czyli połowa ludzkości. Pierwsza nuta piosenki traktowana jest jako pierwszy akord nowej symfonii oporu. Raport Xinhua to jej partytura. W walce nie będą się liczyć ani armie, ani arsenały ale to których historia jest najbardziej przejmująca i w których historię świat zechce uwierzyć.
Przemilczane realne działania
Dowiedzione tu zostaje, że wszystko nie ogranicza się do faktu, że istnieje coś takiego jak symfonia oporu jako konstrukt teoretyczny bądź metafora. Rozwija się ona w czasie rzeczywistym. Raport Hinhua obnażył hegemonię poznawczą USA ale i doktrynalny plan oporu. Zdolność do definiowania rzeczywistości jest dźwignią XXI w. Ale idą za tym także realne działania, które “światły Zachód” chciały przemilczeć. Północna Droga Morska staje się miejscem gdzie Rosatom organizuje stukrotny wzrost przewozów towarowych, co ratuje Rosję, Chiny oraz Indie. Do tego dochodzi kolej dużych prędkości w Rosji. Ma ona osiągać prędkość 400 km/h. Oprócz tego produkowany ma być odrzutowiec MS-21 który wszedł w fazę testów, a miałby być symbolem odejścia od zależności technologicznej. Wymieniane są tutaj także wielka tama w Etiopii pokazująca zależność energetyczną, a także port w Peru Chancay jako węzeł głębokowodny finansowany przez Chiny. Zaznaczone jest, że “to nie są odosobnione projekty; to połączona infrastruktura wielobiegunowego systemu budowanego w czasie rzeczywistym”.
Narracja jako dominująca broń
Na przykładzie broni masowego rażenia, kolorowych rewolucji czy też ludobójstwa w Gazie wskazane zostaje jak dominacja narracyjna staje się autorytetem moralnym, “a współudział Zachodu obnaża upadek jego samozwańczej uniwersalności. Kontrola epistemiczna nie jest abstrakcyjna – to kwestia życia i śmierci”. Globalne Południe natomiast ma być sceną poznawczej i fizycznej reorganizacji. Interwizja jako symbole i rezonans, a Xinhua jako zwierciadło i broń zachęcają do tego aby narody nie były konsumentami zachodnich narracji, lecz architektami alternatywnego porządku cywilizacyjnego “zbudowanego z suwerennych kolei, lotnictwa, portów i energii. Wybór jest informacyjny, moralny i materialny. Każdy naród jest proszony o dostosowanie się do ekosystemu poznawczego, który kształtuje percepcję, legitymizację i sojusze”. Ci którzy twierdzą, że błędem instytucji Globalnego Południa jest brak sformalizowania nie zauważają tutaj tego na co wskazuje autor artykułu. Mianowicie na to, że integracja jest kompletna. “Rezonans kulturowy Intervision, doktrynalna jasność Xinhua i infrastruktura suwerenności wzajemnie się wzmacniają”. SCO oraz BRICS to ramy, infrastruktura to arterie. Percepcja oraz siła materialna to jedna, zunifikowana strategia. Należy sobie uświadomić, że nowa wojna toczy się zarówno w salach konferencyjnych, koncertowych jak i liniach spawalniczych. Narracja staje się dominującą bronią, natomiast ostateczną nagrodą miałaby być wiara. Na symfonię oporu składa się wedle zobrazowania całości: Interwizja jako uderzająca w nutę, Xinhua komponująca muzykę oraz narody Globalnego Południa jako orkiestra. Pytaniem więc pozostanie kto zdefiniuje co jest prawdą, co jest sprawiedliwe i co zbuduje świat. Dodać należy że najistotniejsza będzie nie deklaratywność, a weryfikowalność , a więc sprawdzalność wedle biblijnego hasła “po owocach ich poznacie”.
